ยันพม่าอยู่ที่เมืองพิชัย

                          เมื่อได้เวลาอันสมควรแล้ว  พระองค์ก็เสด็จกลับกรุงธนบุรี  แต่ก่อนที่จะทรงจากเมืองพิษณุโลก  สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราชได้ตรัสเรียกพระยาพิชัย (จ้อย หรือทองดี ฟันขาว)  ให้เข้าเฝ้าโดยเฉพาะ  ทรงรับสั่งอาลัยในมหาดเล็กข้าหลวงเดิม (จ้อย) ของพระองค์  แต่ครั้งยังดำรงรักษาการเมืองตากเป็นต้นมาและแล้วก็ได้เป็นคู่ร่วมทุกข์ร่วมสุขอาบเหงื่อต่างน้ำมาด้วยราชการสงคราม  ยังไม่เคยห่างไกลจากพระองค์แต่ครั้งเดียว (จ้อยเป็นประดุจโล่คอยกำบังอาวุธนานาชนิดที่จะมาต้ององค์สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช)  ในครั้งนี้ต้องจากกันเพราะพระราชประสงค์จะให้จ้อยเป็นห้อมยันพม่าอยู่ที่เมืองพิชัยนี้  เพราะเมืองพิชัยเป็นเมืองหน้าด่าน  จึงต้องห่างไกลกันด้วย

                          ถึงแม้สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราชจะมิได้ทรงแต่งตั้งพระยาพิชัย (จ้อย หรือทองดี ฟันขาว) เป็นชั้นเจ้าพระยา  แต่ก็ได้พระราชทานเครื่องยศให้เสมอด้วยเจ้าพระยา  ส่วนนายบุญเกิดทหารคู่ใจที่คอยติดตามมารับใช้ประดุจเงาตามตัวของพระยาพิชัยนั้น  ก็ทรงพระเมตตาโปรดตั้งให้เป็น “หมื่นหาญณรงค์”  นายทหารคนสนิทของพระยาพิชัยเจ้าเมืองพิชัย

                          เมื่อขึ้นครองเมืองพิชัยแล้ว  บุคคลที่พระยาพิชัยรีบถามถึงเป็นคนแรก คือ บิดามารดาของท่าน  จึงได้ทราบข่าวบิดาถึงแก่กรรมแล้วคงเหลือแต่มารดา  จึงให้ทหารออกค้นหาติดตามจนพบแล้วพามารดามาพบ  มารดาพระยาพิชัยไม่ทราบว่าเป็นได้แก่ก้มหน้าตลอดเวลาเพราะความกลัว  จึงคลานเข้าไปกราบ  แต่พระยาพิชัยรีบเข้าไปกราบมารดาเสียก่อน  พร้อมกับเล่าเรื่องตั้งแต่ซัดเซพเนจรจากเมืองพิชัยจนได้เป็นเจ้าเมือง  มารดาร้องไห้ด้วยความดีใจ  ชาวเมืองพิชัยเรียกมารดาพระยาพิชัยว่า “แม่คุณใหญ่”

                          พระยาพิชัยทราบว่าครูเที่ยงบ้านแก่ง  ครูเมฆบ้านท่าเสายังมีชีวิตอยู่  ท่านไปทำความเคารพเหมือนเมื่อครั้งอดีต  ครูเที่ยง ครูเมฆดีใจมาก  พระยาพิชัยจึงแต่งตั้งให้คุณครูของท่านทั้งสองเป็นกำนัน

                          ในเดือนยี่  ปี่ขาล  พ.ศ. ๒๓๑๓  โปมะยุง่วน (พม่า)  ซึ่งยึดครองเมืองใหม่อยู่ได้ยกมาตีสวรรคโลก  เจ้าพระยาพิชัยราชาเจ้าเมืองสวรรคโลก  จึงรีบแจ้งให้ทางธนบุรีเพื่อทรงทราบ  ในขณะเดียวกันนั้นกองทัพไทยทางเมืองพิชัย  พิษณุโลก  และสุโขทัยก็ได้รีบยกไปช่วยสวรรคโลก  สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราชทรงทราบจึงรีบเสด็จออกทัพหลวงมุ่งมายังเมืองสวรรคโลก  เพราะทรงเป็นห่วงหัวเมืองฝ่ายเหนือซึ่งกำลังจะตั้งตัวได้ใหม่  เมื่อเสด็จมาถึงเมืองนครสวรรค์ก็ทราบว่า  พระยาพิชัย (จ้อย หรือทองดี ฟันขาว)  ได้ช่วยป้องกันเมืองสวรรคโลกไว้จนสุดความสามารถ  และทำการขับไล่พม่าแตกพ่ายไป

                          สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราชไม่ได้เสด็จยกกองทัพกลับธนบุรี  แต่เสด็จขึ้นไปเมืองพิชัยทำให้พระยาพิชัย (จ้อย หรือทองดี ฟันขาว) ได้เข้าเฝ้าโดยใกล้ชิดอีกครั้งหนึ่ง

                          ในคราวนั้นสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราชทรงเรียกกองทัพหัวเมืองต่าง ๆ ให้มารวมกันที่เมืองพิชัยแล้วเสด็จไปตีเมืองเชียงใหม่  ด้วยทรงพระดำริเห็นว่ากำลังพม่าที่เชียงใหม่มีไม่มากนัก  ทางอังวะก็กำลังติดศึกกับจีนคงส่งกำลังมาช่วยไม่ได้  และพม่าก็กำลังแตกไปจากสวรรคโลกใหม่ ๆ กำลังครั่นคร้ามฝีมือไทย  ถ้าตีเมืองเชียงใหม่ไม่ได้ก็ยังจะเป็นประโยชน์ที่จะได้รับภูมิประเทศไว้  เพื่อจะตีอีกในครั้งต่อไป

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21